este novo poemario de maría xosé queizán tenta recuperar a memoria daresistencia contra o franquismo, desde mediados dos 60 a mediados dos70. foron anos de rebeldía en que se produciron as folgas obreiras, as loitas contra o réxime opresor, confrontacións que causaron mortes, detencións, cárcere, exilioà a autora reflicte un proceso histórico que viviu e padeceu. foron anos de concienca ideolóxica e represión brutal; xa que logo non lle era posible rememorar ese terror sen ira, non podía escribilo sen cólera. pero, aínda que a autora viviu os acontecementos, non os escribe en nome propio: están trazados dende o punto devista masculino. non podería escribirse desde a posición das poucas mulleres organizadas daquela en partidos e sindicatos: as mulleres non decidían, non contaban. este poemario de lembranza e recoñecemento aosimpulsores da conciencia política galega non sería o mesmo escrito desde a conciencia feminista. tería que chamarse cóleras, xa que as mulleres sentían unha dup -