un monólogo sen pausas no que narra a vida dun mozo campesiño mentresagarda para iniciar a viaxe que, a mediados do século xx, o ha levar da súa aldea a buenos aires. nesta crónica dun mundo que perdemos, escrita cunha lingua vizosa e chea de autenticidade, neira vilas evoca con pluma maxistral as vivencias dun mozo de dezanove anos que, na década de 1950, marcha para as américas empurrado polos que estaban alá e pola escaseza do que tiña aquí. a novela é testemuño dun mundo que se foi, o da aldea, cos seus atafegos e traballos, o seu universo, os seuscostumes, a súa fala, mundo que neira vilas narra a través dun monólogo sen interrupcións feito coas lembranzas e coas arelas do protagonista.a nova novela de xosé neira vilas -