Di a autora que este e un libro escrito co corazon. Quizais sexa esa cualidade, ese deixarse levar pola fervenza dunha historia narrada desde a emocion e o sentimento, o primeiro que chama a atencion cando nos adentramos nas paxinas de ¡Sireno, Sireno! Porque co que nos atopamos e cunha invitacion a ollar a realidade desde unha perspectiva nova, a traves dos ollos dunhas personaxes ante as que e dificil sentir indiferencia. O protagonista da historia e un neno do que nunca coñecemos o seu nome. Iso reforza a sensacion de que se nos esta a falar de todos os nenos, desa etapa da infancia na que, os poucos, se vai descubrindo a vida e se experimentan as dificultades para conciliar a realidade e o desexo. O neno esta a vivir unha situacion dificil: o pai morreulle hai pouco nun accidente, a nai permanece ainda baixo a impresion desa perda, el sentese so e incomprendido, o mestre que ten e un barbaro (a escola e un camiño de pedras puntiagudas)... Asi que, ante esa realidade hostil, reacciona repregandose sobre si mesmo. E crea un mundo autonomo, a sua medida, onde a figura do Sireno (a escultura de Francisco Leiro, unha obra magnifica situada no centro de Vigo) adquire un forte caracter simbolico. Porque o protagonista vai atopar a saida do labirinto a traves da arte. Sera a sua paixon pola pintura quen o leve o Sireno, seran as suas sensacions ante a estatua quen o conduzan a establecer unha relacion con ela e, de paso, coa imaxe de seu pai. O Sireno sera o seu complice, o confidente dos seus problemas, o espello no que se atopa reflectido. E sera, tamen, quen faga de fio de Ariadna, de axuda para orientarse entre as reviravoltas que a vida lle presenta (o Sireno fala a lingua que so pode escribirse coa tinta dos soños). Neste breve comentario, compre tamen unha referencia as personaxes (a nai que vende enciclopedias, o pai apaixonado pola pintura, a avoa inconformista chea de ganas de vivir...), que son un dos mellores acertos deste libro. Como tamen e un acerto o mundo que a autora conseguiu crear, un mundo onde as emocions e os sentimentos nos resultan moi proximos e cribles. Unha proba mais de que ¡Sireno, Sireno! e unha novela escrita con paixon, que aposta polas vivencias e os sentimentos. Unha novela chea de vida.