Reseña del libro "Villa Rubein: Villa Rubein, Icelandic Edition (en Islandés)"
Edmund Dawney gekk eftir ármúrnum við Botzen og sagði við Alois Harz: "V ri ér sama um að ekkja fjölskylduna í bleika húsinu, Villa Rubein?" Harz svaraði brosandi: "Kannski." "Komdu með mér seinnipartinn í dag." eir höfðu stoppað fyrir gömlu húsi með blindu, yfirgefnu útlit, sem stóð við sjálft sig á veggnum; Harz ýtti hurðinni upp. "Komdu inn, ú vilt ekki morgunmat enn á. Ég tla að mála ána í dag. " Hann hljóp upp beru breiðu stigann og Dawney fylgdi rólega með, umalfingur hans krókur í handvegi vestis hans og höfðinu hent. Á háaloftinu sem fyllti alla efstu söguna hafði Harz dregið striga að glugganum. Hann var ungur maður í miðju h ð, ferköntuð, öxl, virkur, með hornrétt andlit, hátt kinnbein og sterkan, hvassan höku. Augu hans voru stingandi og stálblá, augabrúnirnar mjög sveigjanlegar, nefið langt og unnt með hári brú; og dökka, óskipta hárið hans passaði honum eins og hettu. Fötin hans litu út eins og hann hafi aldrei hugsað um á. etta herbergi, sem jónaði fyrir vinnustofu, svefnherbergi og stofu, var ber og rykugt. Fyrir neðan gluggann hljóp áin í vorflóðinu niður dalinn, l k, úr bráðnu eiri. Harz forðaðist fyrir striganum eins og skylmingamaður að finna fjarl gð sína; Dawney tók s ti sitt í pakkpokanum. "Snjórinn hefur farið með áhlaupi í ár," dró hann saman. "Talferinn kemur brúnn niður, Eisack kemur niður blár; eir streyma inn í Etsch og gera að gr nt; d misaga um vorið fyrir ig, málari minn. " Harz blandaði litum sínum saman.
